ترس از دندانپزشکی چیست

دنتوفوبیا که معمولا به عنوان ترس از دندانپزشکی یا اضطراب دندان شناخته می شود، یک وضعیت روانی است که با ترس یا اضطراب شدید مربوط به مراجعه به دندانپزشک یا دریافت درمان دندانپزشکی مشخص می شود. این ترس می تواند از عصبی شدن خفیف تا حملات پانیک شدید متغیر باشد و ممکن است از عوامل مختلفی ناشی شود، از جمله:

تجارب تروماتیک قبلی: تجربیات منفی در حین عمل های دندانپزشکی، مانند درد، ناراحتی، یا بدرفتاری درک شده، می تواند منجر به ترس از ملاقات های بعدی دندانپزشکی شود.

ترس از درد: بسیاری از مردم درمان دندانپزشکی را با درد مرتبط می‌دانند که می‌تواند باعث تشدید اضطراب در مورد انجام عمل شود.

ترس از دست دادن کنترل: برخی از افراد هنگام نشستن بر روی صندلی دندانپزشکی احساس آسیب پذیری می کنند یا از کنترل خارج می شوند و به ترس آنها کمک می کند.

خجالت یا شرم: نگرانی در مورد وضعیت دندان ها یا ترس از قضاوت شدن توسط دندانپزشک نیز می تواند به اضطراب دندان کمک کند.

ترس از سوزن یا ابزار: فوبیای مربوط به ابزار یا روش های خاص دندانپزشکی، مانند تزریق یا مته، می تواند باعث اضطراب شود.

حساسیت‌های حسی: برخی از افراد به مناظر، صداها یا بوهایی که معمولاً در مطب‌های دندان‌پزشکی مرتبط است، حساس هستند، که می‌تواند اضطراب آنها را افزایش دهد.

ترس از اخبار بد: نگرانی از دریافت تشخیص منفی یا نیاز به کار دندانپزشکی گسترده نیز می تواند به اضطراب دندان کمک کند.

اضطراب فراگیر یا فوبیا: دنتوفوبیا ممکن است بخشی از یک الگوی گسترده تر از اختلالات اضطرابی یا فوبیاهای خاص باشد.

مدیریت دنتوفوبیا اغلب شامل راهبردهایی مانند قرار گرفتن تدریجی در محیط های دندانپزشکی، تکنیک های آرام سازی، ارتباط با دندانپزشک در مورد ترس ها و نگرانی ها، و در برخی موارد، استفاده از آرام بخش یا داروهای ضد اضطراب است.

چه علائمی باعث ترس از دندانپزشکی میشود

علائم اضطراب دندانپزشکی یا ترس از دندانپزشکی می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما برخی از علائم و نشانه های رایج عبارتند از:

افزایش ضربان قلب: احساس تپش قلب یا تپش قلب هنگام فکر کردن یا حضور در مطب دندانپزشکی.

تعریق: تعریق بیش از حد، به ویژه در کف دست یا پیشانی، به دلیل عصبی بودن یا ترس.

تنش یا سفتی عضلانی: احساس تنش یا داشتن عضلات سفت، به ویژه در شانه ها، گردن یا فک، در حالی که روی صندلی دندانپزشکی هستید.

حالت تهوع یا سرگیجه: احساس تهوع یا سبکی سر، گاهی تا حد سرگیجه یا غش، به دلیل اضطراب.

دشواری در تنفس: احساس تنگی نفس یا تجربه الگوهای تنفسی کم عمق به دلیل اضطراب.

رفتار اجتنابی: تمام تلاش خود را برای اجتناب از قرار ملاقات با دندانپزشکی یا لغو قرار ملاقات در آخرین لحظه به دلیل ترس انجام دهید.

دشواری در آرامش: به سختی می توان آرام گرفت، حتی زمانی که توسط دندانپزشک یا پرسنل دندانپزشکی اطمینان داده شود.

این علائم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و ممکن است با توانایی فرد برای دریافت مراقبت های دندانی لازم تداخل داشته باشد. برای افرادی که اضطراب دندانپزشکی را تجربه می کنند ضروری است که نگرانی های خود را آشکارا با دندانپزشک خود در میان بگذارند، زیرا بسیاری از دندانپزشکان برای ارائه حمایت و تسهیلات برای بیماران مضطرب آموزش دیده اند.

پزشک چه راه هایی را برای کاهش ترس از دندانپزشکی ارائه میدهد

دندانپزشکان استراتژی های مختلفی را برای کمک به کاهش ترس از دندانپزشکی و ایجاد تجربه راحت تر برای بیماران ارائه می دهند. برخی از این رویکردها عبارتند از:

ارتباط باز: دندانپزشکان بیماران را تشویق می کنند تا آشکارا درباره ترس ها و نگرانی های خود صحبت کنند. با درک محرک های خاص اضطراب، دندانپزشکان می توانند رویکرد خود را طوری تنظیم کنند که بیمار احساس راحتی بیشتری کند.

ایجاد اعتماد: دندانپزشکان تلاش می کنند تا با توضیح دقیق روش ها، پاسخ به سؤالات و رفع نگرانی ها، اعتماد خود را با بیماران خود ایجاد کنند. این کار با تقویت حس اعتماد به نفس و اطمینان به کاهش اضطراب کمک می کند.

ایجاد یک محیط آرامش بخش: دندانپزشکان ممکن است با موسیقی آرام بخش، نشستن راحت و دکوراسیون دلپذیر، فضایی آرام را در مطب دندانپزشکی ایجاد کنند. این می تواند به بیماران کمک کند که در طول ویزیت خود احساس راحتی بیشتری کنند.

قرار گرفتن در معرض تدریجی: برای بیماران مبتلا به اضطراب شدید دندانی، دندانپزشکان ممکن است قرار گرفتن تدریجی در معرض اقدامات دندانپزشکی را توصیه کنند. این می تواند شامل شروع با درمان های ساده و غیر تهاجمی باشد و به تدریج به سمت روش های پیچیده تر پیشرفت کند زیرا بیمار راحت تر می شود.

استفاده از آرامبخش: دندانپزشکان ممکن است گزینه های آرامبخشی مانند اکسید نیتروژن (گاز خنده)، آرام بخش های خوراکی یا آرام بخش داخل وریدی را برای کمک به بیماران در حین انجام عمل های دندانپزشکی آرام بخش ارائه دهند. آرام بخش می تواند به ویژه برای بیماران مبتلا به اضطراب شدید یا فوبیا مفید باشد.

تکنیک های حواس پرتی: دندانپزشکان ممکن است از تکنیک های حواس پرتی استفاده کنند، مانند تهیه هدفون برای گوش دادن به موسیقی یا ارائه فیلم برای تماشا در طول درمان. تغییر جهت توجه بیمار می تواند به کاهش اضطراب کمک کند و تجربه را لذت بخش تر کند.

توانمندسازی و کنترل: دندانپزشکان با دادن حس کنترل بر درمان بیماران، آنها را توانمند می کنند. این ممکن است شامل اجازه دادن به بیماران برای وقفه در طول پروسیجرها یا توضیح هر مرحله از فرآیند قبل از وقوع باشد.

رفتار درمانی: برخی از دندانپزشکان ممکن است تکنیک های رفتار درمانی مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) را برای کمک به بیماران برای مدیریت موثرتر اضطراب ارائه دهند.هدف دندانپزشکان با به کارگیری این راهکارها ایجاد یک تجربه مثبت و راحت برای بیماران، در نهایت کاهش اضطراب دندان و ارتقای سلامت دهان و دندان است.

آیا دارو در کاهش ترس از دندانپزشکی موثر است

بله، دارو می تواند در کاهش اضطراب دندان در برخی افراد موثر باشد. دندانپزشکان ممکن است داروهای ضد اضطراب یا آرام بخش ها را برای کمک به آرامش بیماران در طول اقدامات دندانپزشکی تجویز کنند. برخی از داروهای رایج مورد استفاده برای کاهش اضطراب دندان عبارتند از:

بنزودیازپین ها: این داروها مانند دیازپام (والیوم)، لورازپام (آتیوان) و آلپرازولام (زاناکس) از داروهای تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی هستند که دارای اثرات آرام بخش و ضد اضطراب هستند. آنها می توانند به بیماران کمک کنند قبل و در حین قرار ملاقات های دندانپزشکی احساس آرامش و آرامش بیشتری داشته باشند.

اکسید نیتروژن (گاز خنده): اکسید نیتروژن یک آرام بخش خفیف است که از طریق ماسکی که روی بینی قرار می گیرد تجویز می شود. باعث ایجاد حالت آرامش و سرخوشی می شود و تجربه دندانپزشکی را برای بسیاری از بیماران خوشایندتر می کند. یکی از مزایای آن این است که اثرات آن پس از برداشتن ماسک به سرعت از بین می رود.

آرام بخش های خوراکی: دندانپزشکان ممکن است داروهای آرام بخش خوراکی مانند دیازپام یا تریازولام را برای مصرف قبل از قرار ملاقات دندانپزشکی تجویز کنند. این داروها به کاهش اضطراب و ایجاد آرامش کمک می‌کنند، اما می‌توانند باعث خواب‌آلودگی و اختلال در عملکرد شناختی شوند، بنابراین بیماران باید برای رفت و آمد به مطب دندان‌پزشکی ترتیبی دهند.

آرام‌بخشی داخل وریدی (IV): آرام‌بخشی داخل وریدی شامل تجویز داروهای آرام‌بخش مستقیماً از طریق یک خط IV در جریان خون است. این رویکرد نسبت به داروهای خوراکی آرام‌بخشی عمیق‌تری را امکان‌پذیر می‌کند و می‌تواند در صورت نیاز در طول عمل تنظیم شود. آرام بخش IV معمولاً برای بیمارانی که کارهای دندانپزشکی گسترده تری انجام می دهند یا کسانی که اضطراب شدید دارند استفاده می شود.

بیهوشی عمومی: در برخی موارد، به ویژه برای روش های پیچیده یا طولانی، ممکن است از بیهوشی عمومی برای بیهوشی کامل بیمار استفاده شود. این رویکرد معمولاً برای بیماران مبتلا به فوبیای شدید دندانی یا کسانی که تحت عمل جراحی دهان قرار می گیرند، اختصاص دارد.

برای بیماران مهم است که قبل از مصرف دارو برای ترس از دندانپزشکی، نگرانی ها و سابقه پزشکی خود را با دندانپزشک خود در میان بگذارند. دندانپزشکان نیازهای فردی بیمار را ارزیابی می کنند و مناسب ترین دارو و دوز را برای اطمینان از ایمنی و راحتی آنها در طول درمان دندان تعیین می کنند. علاوه بر این، بیماران باید دستورالعمل های دندانپزشک خود را در مورد استفاده از دارو و هرگونه دستورالعمل قبل از ملاقات با دقت دنبال کنند.

عوارض ترس از دندانپزشکی چیست

پیامدهای اترس از دندانپزشکی می تواند تأثیرات منفی مختلفی بر سلامت دهان و دندان، رفاه کلی و کیفیت زندگی فرد داشته باشد. برخی از این پیامدها عبارتند از:

اجتناب از مراقبت های دندانپزشکی: یکی از مهم ترین پیامدهای اضطراب دندان، اجتناب یا به تاخیر انداختن کلی ویزیت دندانپزشکی است. این اجتناب می تواند منجر به غفلت از مراقبت های پیشگیرانه، مانند تمیز کردن و معاینات منظم شود، که خطر عدم شناسایی و درمان نشدن مشکلات دندانی را افزایش می دهد.

بدتر شدن سلامت دهان و دندان: بدون مراقبت منظم از دندان، سلامت دهان می تواند به سرعت بدتر شود. مشکلات دندانی درمان نشده مانند پوسیدگی دندان، بیماری لثه، و عفونت می تواند به شرایط شدیدتر پیشرفت کند و باعث درد، ناراحتی و از دست دادن بالقوه دندان شود.

تاثیر بر سلامت جسمانی: سلامت ضعیف دهان و دندان می تواند اثرات سیستمیک بر سلامت کلی بدن داشته باشد. عفونت ها و التهاب های دهان با شرایط سیستمیک مختلفی مانند بیماری های قلبی عروقی، دیابت و عفونت های تنفسی مرتبط هستند.

اختلالات اجتماعی و عملکردی: اضطراب دندانی می تواند در تعاملات اجتماعی و عملکرد روزانه اختلال ایجاد کند. افراد ممکن است به دلیل مشکلات دندانی ناشی از اضطراب از موقعیت‌های اجتماعی دوری کنند یا در خوردن، صحبت کردن، یا لبخند زدن با اعتماد به نفس مشکل داشته باشند.

هزینه های مالی: تاخیر در درمان دندانپزشکی به دلیل اضطراب می تواند منجر به نیاز به اقدامات گسترده تر و پرهزینه تر شود. پرداختن به مسائل دندانپزشکی پیشرفته اغلب به زمان، منابع و مداخلات تخصصی بیشتری نیاز دارد که منجر به بار مالی بیشتر می شود.پرداختن به اضطراب دندانپزشکی زودهنگام از طریق ارتباط، آموزش و مداخلات مناسب می تواند به کاهش این عواقب و ارتقای نتایج بهتر سلامت دهان و دندان کمک کند.