پولیپ دندان چیست

پولیپ دندان یک توده نرم و غیرطبیعی است که در دهان شکل می‌گیرد. این توده‌ها اغلب به صورت ضایعات بیولوژیکی روی بافت‌های دهانی، اطراف دندان‌ها یا در داخل دهان ظاهر می‌شوند. پولیپ‌ها ممکن است به دلیل تحریکات مختلفی از جمله التهابات، آسیب دیدگی، عفونت‌ها یا واکنش به مواد شیمیایی شکل گیرد.

این توده‌ها معمولاً بی‌خطر هستند، اما ممکن است باعث عوارض ناخواسته شوند. یکی از نشانه‌های متداول پولیپ دندان، حساسیت و درد در دهان است. این توده ممکن است باعث احساس ناراحتی و خوش‌حالی در دهان شود، اما بیشتر اوقات با درمان‌های دندانپزشکی مناسب می‌توان آن را کنترل کرد.

درمان پولیپ دندان ممکن است شامل برداشتن پولیپ یا درمان عوارض آن باشد. در برخی موارد، دندانپزشک ممکن است به دلیل اطمینان از عدم بازگشت پولیپ، تحت مراقبت‌های دندانپزشکی دوره‌ای قرار دهد. به دلیل موارد گوناگون بودن و احتمال عود پولیپ، مراجعه به دندانپزشک برای تشخیص و درمان به موقع ضروری است.

علائم پولیپ دندان

پولیپ دندان معمولاً بدون علامت است. فشار مستقیم در طول جویدن ممکن است باعث حساسیت خفیف تا متوسط شود. هنگامی که بافت نرم دستکاری شده یا آسیب دیده ممکن است خونریزی موضعی رخ دهد.

پالپ نمایانگر هسته دندان است که از تمام اعصاب و عروق خونی تشکیل شده است. هر حسی که دندان دریافت می کند به دلیل پالپ است. پولیپ یک رشد غیر طبیعی از پوشش یک بافت است. بنابراین پولیپ پالپ یک رشد غیر طبیعی است که در نتیجه التهاب از پالپ ایجاد می شود.

التهاب پالپ می تواند به دلایل زیادی باشد. توجه به این نکته ضروری است که پالپ در این بیماران سالم و سرشار از خون رسانی است. یک دندان پوسیده طولانی مدت، یک دندان شکسته یا یک دندان در معرض دید که با پر کردن (ترمیم) پوشانده نشده است، عوامل اصلی تشکیل پولیپ پالپ هستند. در دلایل ذکر شده در بالا، پالپ در معرض التهاب طولانی مدت است.

التهاب عمدتاً به دلیل این واقعیت است که بافت سالم پالپ در برابر تحریک ناشی از عوامل ایجاد کننده مقاومت می کند. در این نبرد بین پالپ و ماده تحریک کننده، یک بافت دانه بندی تشکیل می شود. این بافتی است که زمانی تشکیل می شود که التهاب باعث افزایش اندازه و تورم بافت (پالپ) شود. بنابراین، پولیپ پالپ نام دیگر خود، پالپیت هیپرپلاستیک مزمن را می گیرد. مزمن نشان دهنده مدت طولانی تر التهاب، هیپرپلاستیک به معنای افزایش اندازه بافت و پالپیت به التهاب پالپ اشاره دارد.

تشخیص

برای تایید این تشخیص و تعیین میزان تخریب دندان و اینکه آیا ضایعه التهابی استخوان آلوئول اطراف را درگیر می کند، رادیوگرافی داخل دهانی، به ویژه نماهای پری آپیکال و فیلم بایت وینگ، مورد نیاز است.تشخیص و تعیین مناسب‌ترین گزینه‌های درمانی بر اساس آزمایش‌های کمکی از جمله پاسخ به ضربه، محرک‌های حرارتی و تست پالپ الکتریکی است.

مدیریت

درمان پولیپ دندان دائمی شامل درمان ریشه یا کشیدن دندان است. درمان محافظه کارانه تر پالپوتومی در موارد منتخبی که فقط پالپ تاج تحت تاثیر قرار می گیرد موفقیت آمیز بوده است.

در دندان های نابالغ با رشد ناقص ریشه، قرار دادن یک مانع آپیکال و تقویت ریشه نازک با رزین کامپوزیت ممکن است قبل از درمان ریشه توصیه شود. ریواسکولاریزاسیون پالپ دندان دائمی نابالغ یکی دیگر از روش های درمانی است که منجر به تشکیل بافت حیاتی پالپ می شود.

ویژگی های بالینی پولیپ پالپ دندان چیست؟

تحریک مکانیکی و تهاجم باکتری ها دو دلیل اصلی هستند که منجر به این التهاب مزمن در پولیپ دندان می شوند. از آنجایی که پالپ دندان یک بافت زنده عروقی و دارای عصب غنی است، پاسخ بافت التهابی خود را به صورت یک بافت گرانوله هایپرپلاستیک نشان می دهد که به عنوان یک توده پولیپ شکل از محفظه بیرون می زند. رنگ پالپ دندان ممکن است در این شرایط از قرمز گیلاسی (بافت دانه دانه) تا سفیدی مات (پوشش اپیتلیوم کراتینه شده مرطوب) متفاوت باشد.

این بافت التهابی ممکن است هر گونه نقص دندانی مرتبط را نیز پر کند. از آنجایی که حتی ممکن است برای دندانپزشک قابل مشاهده باشد، برخلاف سایر ضایعات دندانی معمولی، بافت پولیپی که بیرون زده یا از پوسته پوسیدگی تاج بیرون می آید، ظاهری قارچی به آن می دهد. بنابراین این بافت نسبت به لمس یا محرک غیر حساس و سفت است.

ویژگی های زیر از نظر بالینی ضایعات پولیپ پالپ متوسط یا بزرگ را مشخص می کند:

اغلب بدون علامت بدون درد شدید. اگر درد دندان نیز وجود داشته باشد، درد در عرض چند ثانیه پس از برداشتن ماشه یا محرک کاهش می یابد.

این دندان ها در ضربه بالینی هیچ حساسیتی از خود نشان نمی دهند و همچنین متحرک نیستند.

ماهیت مزمن ضایعات پولیپ پالپ به دلیل درمان نادیده گرفته شده یا درمان ریشه ای است که دندان را تضمین می کند اما برای بیش از شش ماه باز و پوسیدگی باقی مانده است.

دندان‌های آسیب‌دیده ممکن است در هنگام انسداد یا گاز گرفتن، ضربه‌های مداوم ناشی از دندان مقابل را نشان دهند.

پولیپ دندان چه می کند؟

پالپ دندان شما اهداف زیادی دارد، از جمله:

محافظت در برابر باکتری ها. سلول های ایمنی در پالپ دندان شما به شناسایی و مبارزه با میکروب های مهاجم کمک می کند.

عملکرد حسی اعصاب پالپ دندان شما تغییرات دما و فشار را تشخیص می دهند. ناراحتی حاصل به شما امکان می دهد متوجه شوید که چیزی اشتباه است.

تشکیل عاج پالپ دندان شما عاج (لایه میانی دندان شما) را می سازد. عاج از مینای دندان شما (لایه سخت و بیرونی) حمایت می کند و از پالپ دندان شما محافظت می کند.
تولید مواد مغذی. پالپ دندان شما پروتئین هایی مانند آلبومین و فیبرینوژن می سازد تا عاج شما را سالم نگه دارد.

مرطوب. رگ های خونی در پالپ دندان به مرطوب نگه داشتن دندان شما کمک می کند. این کار شکنندگی را کاهش می دهد و دندان شما را محکم و سالم نگه می دارد.

چگونه دندانپزشکان سلامت پالپ دندان را بررسی می کنند؟

دندانپزشکان از ترکیبی از آزمایشات برای بررسی سلامت پالپ دندان شما استفاده می کنند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تست پالپ
اشعه ایکس دندان.

تست پالپ

آزمایش پالپ دندان از دمای سرد برای بررسی سلامت پالپ دندان شما استفاده می کند. در طول این آزمایش، دندانپزشک شما یک ماده سرد را به نواحی مختلف دهان شما اعمال می کند. آنها از شما می خواهند که سطح درد خود را در مقیاسی از ۱ تا ۱۰ رتبه بندی کنید. آنها همچنین مدت زمانی را که طول می کشد تا شما ناراحتی اولیه را احساس کنید و همچنین مدت زمانی که طول می کشد تا ناراحتی از بین برود اندازه گیری می کنند.

اشعه ایکس دندان

علاوه بر انجام تست پالپ، دندانپزشک شما از دندان های شما نیز اشعه ایکس می گیرد. اشعه ایکس دندان می تواند به دندانپزشک شما نشان دهد که آیا عفونت به نواحی دیگر سرایت کرده است یا خیر.

پولیپ دندان چگونه درمان می شود؟

پولیپ دندان می تواند از نظر شدت درد متفاوت باشد. معمولاً پاسخ درد خفیف تا متوسط دارد و بیشتر در بیماران میانسال دیده می شود. پولیپ پالپ معمولا در دندان های عقبی دیده می شود. این دندان ها همان هایی هستند که به ما در شکستن نیروهای گاز گرفتن غذا کمک می کنند. وقتی این نیروها روی پالپ وارد می شوند، التهاب می تواند تشدید شود. از نظر بالینی، پولیپ پالپ به صورت توده‌ای گرد قرمز یا صورتی دیده می‌شود که می‌تواند از ساختار دندان باز بیرون بزند. دندانپزشک می تواند آن را برای بررسی بلند کند و همچنین اطمینان حاصل کند که جرم مربوط به پالپ دندان است و نه لثه (لثه) اطراف.

قبل از شروع درمان، دندانپزشک رادیوگرافی (اشعه ایکس) برای بررسی اثر پولیپ در رباط‌ها و ریشه‌های دندان می‌گیرد. گاهی ممکن است دندان یک آبسه همراه داشته باشد (حفره پر از مایع عفونی در نزدیکی ریشه دندان) یا ممکن است عفونت به رباطی که دندان را در حفره فک می‌بندد، سرایت کند. مدیریت دندان با پولیپ پالپ به میزان التهاب، عفونت مرتبط و کل ساختار دندان در دسترس بستگی دارد.

کشیدن دندان یا پر کردن آن

از آنجایی که کشیدن دندان‌های آسیاب دائمی برای سلامت دهان و دندان افراد مضر است، مانند تأثیر گذرا یا دائمی بر روی اکلوژن، بر زیبایی و عملکرد دندان‌ها نیز، دندانپزشکان به طور گسترده درمان ریشه را به عنوان اولین گزینه در چنین مواردی ترجیح می‌دهند. بخش درمان زمانی چالش برانگیزتر است که پولیپ پالپ در یک دندان در حال رشد با آپکس باز تشکیل شود. مطالعات اخیر به این نتیجه رسیده اند که در چنین مواردی می توان روش پالپوتومی را انجام داد که باعث می شود دندان حیاتی بماند.

هنگامی که ساختار دندان کافی در دسترس باشد، پس از انجام درمان ریشه دندان می توان آن را ترمیم کرد. این شامل ضد عفونی کردن ریشه دندان، پر کردن آنها با مواد مناسب پرکننده ریشه و به دنبال آن قرار دادن یک ماده ترمیمی دائمی بود. همچنین می‌توان برای استحکام مجدد دندان، عمل پست و هسته را انجام داد. این روش شامل پر کردن دندان با یک “پست” است که در داخل ریشه ها قرار می گیرد و یک “هسته” که به پایه متصل می شود و تاج دندان را می سازد.

در برخی موارد که بافت‌های اطراف دندان تحت تأثیر قرار می‌گیرند، ممکن است در کنار درمان ریشه، به افزایش طول تاج دندان نیاز باشد. هنگامی که ساختار دندان کافی وجود ندارد، دندان باید برداشته شود و با یک پروتز جایگزین شود. پروتز مصنوعی بسته به سلامت استخوان زیرین می تواند ایمپلنت یا پروتز (ثابت یا متحرک) یا پل باشد.

نتیجه گیری

برای نتیجه گیری، پولیپ پالپ رشد التهابی است که نشان دهنده یک پاسخ ایمنی خوب است. اگرچه آنها در گروه های سنی جوان تر رایج هستند، اما از نظر بالینی برای جراح دندان چالش برانگیز هستند. این ضایعات برای حفظ دندان نیاز به مدیریت به موقع دارند. درمان ریشه نباید مورد غفلت بیمار قرار گیرد و کشیدن دندان آخرین گزینه ای است که دندانپزشک در نظر می گیرد.