ارتودنسی دندان

ارتودنسی دندان شاخه ای از دندانپزشکی است که با قرارگیری نامناسب دندان ها سروکار دارد. فرد ممکن است بیش از حد بایت، زیر بایت، ازدحام بیش از حد دندان ها، دندان های کج یا نامرتبی فک داشته باشد که می تواند باعث مشکلات خوردن یا گفتار شود. در چنین مواردی، درمان‌های ارتودنسی توصیه می‌شود تا به آرامی موقعیت دندان‌ها را تغییر دهند تا صاف‌تر و هم‌ترازتر شوند. اگر فرد بخواهد لبخند بهتری داشته باشد، می توان از ارتودنسی برای اهداف زیبایی نیز استفاده کرد.

ممکن است فردی با مال اکلوژن یا نیش بد به دنیا بیاید، یا ممکن است به مرور زمان از طریق آسیب یا عادت هایی مانند مکیدن انگشت شست خود در کودکی به آن مبتلا شود. هر مشکلی که ممکن است باشد، مهم است که فورا آن را درمان کنید. مال اکلوژن یا “گزیدگی بد” می تواند در درازمدت باعث ایجاد مشکلات سلامت دهان و دندان شما شود.

ارتودنسی دندان مهم است زیرا نامرتب بودن دندان ها یا قرارگیری نامناسب آن می تواند منجر به افزایش خطر پوسیدگی دندان و التهاب لثه شود. بایت نامناسب می‌تواند آموزش دندان‌ها را سخت‌تر یا نخ دندان کشیدن را دردناک‌تر کند، که منجر به بهداشت نامناسب دهان در آن مناطق خاص می‌شود که می‌تواند بر سلامت دهان شما تأثیر بگذارد.

ارتودنسی دندان یک روش درمانی موثر است که می توان از آن در موارد زیر استفاده کرد:

فاصله بین دندان ها را ببندید
اطمینان حاصل کنید که دندان ها و فک شما به درستی در یک راستا قرار دارند
دندان های کج را صاف کنید
بهبود عملکرد دهان (مانند خوردن یا گفتار)
نیش های نامناسب را اصلاح کنید

چگونه متوجه شوید که به ارتودنسی دندان نیاز دارید؟

دندانپزشکان می توانند با بررسی تاریخچه دندانپزشکی، گرفتن مدل گچی از دندان ها و/یا عکس برداری با اشعه ایکس از دندان ها، متوجه شوند که آیا بیمار به کار ارتودنسی نیاز دارد یا خیر. اگر دندانپزشک کار ارتودنسی را توصیه کند، شما را به یک متخصص ارتودنسی توصیه می کند که بتواند یک برنامه درمانی را به شما ارائه دهد که به بهترین وجه با نیازهای شما مطابقت دارد.

درمان ارتودنسی دندان چگونه می تواند کمک کند؟

ارتودنسی دندان یکی از بخشهای مهم دندانپزشکی است که به درمان مال اکلوژن می پردازد، وضعیتی که در آن هنگام بسته شدن دهان، دندان ها به درستی قرار نمی گیرند. این منجر به نیش نامناسب می شود.درمان می تواند برای بهبود ظاهر فرد، زیبایی باشد، اما اغلب هدف آن بهبود عملکرد دهان نیز است.

انواع درمان

یک متخصص ارتودنسی می تواند کارهایی را انجام دهد که هدف آنها دستیابی به موارد زیر است:

بستن شکاف های وسیع بین دندان ها
تراز کردن نوک دندان ها
صاف کردن دندان های کج
بهبود توانایی گفتار یا جویدن
افزایش سلامت طولانی مدت لثه و دندان
جلوگیری از سایش بیش از حد طولانی مدت یا ضربه به دندان ها
درمان نیش نامناسب

درمان می‌تواند ظاهر دندان‌ها را بهبود بخشد، اما همچنین می‌تواند منجر به عملکرد بهتر جویدن و گفتار شود و در برخی موارد از دندان‌ها در برابر آسیب یا پوسیدگی محافظت کند.برای دستیابی به این اهداف، متخصص ارتودنسی از طیف وسیعی از دستگاه های دندانپزشکی از جمله هدگیر، پلاک و بریس استفاده می کند.

دستگاه ها

دستگاه های ارتودنسی دندان می توانند ثابت یا متحرک باشند.

اینها رایج ترین وسایل مورد استفاده در ارتودنسی دندان هستند و زمانی استفاده می شوند که دقت مهم باشد.

یک فرد می تواند به طور معمول با وسایل ثابت غذا بخورد، اما باید از برخی غذاها و نوشیدنی ها مانند نوشیدنی های گازدار، آب نبات های سفت، آدامس و سایر غذاهای چسبناک خودداری کرد.

افرادی که در ورزش های تماسی شرکت می کنند باید به متخصص ارتودنسی خود اطلاع دهند، زیرا ممکن است به محافظ لثه خاصی نیاز داشته باشند.

نمونه هایی از دستگاه های ارتودنسی ثابت عبارتند از:

بریس ها

بریس ها از براکت ها، سیم ها و باندها تشکیل شده اند. نوارها به طور محکم در اطراف دندان ها ثابت می شوند و به عنوان لنگر برای دستگاه عمل می کنند، در حالی که براکت ها معمولاً به جلوی دندان ها متصل می شوند.

سیم هایی به شکل قوس از میان براکت ها عبور می کنند و به نوارها ثابت می شوند. با سفت شدن سیم قوس، کشش به دندان ها وارد می شود. با گذشت زمان، این آنها را در موقعیت مناسب قرار می دهد.پیگیری شامل بازدیدهای ماهانه برای تنظیم یا سفت کردن بریس ها است. درمان ممکن است از چند ماه تا چند سال طول بکشد.هر دو بریس شفاف و رنگی موجود هستند.

نگهدارنده های فضای ثابت

اگر کودکی دندان شیری خود را از دست بدهد، نگهدارنده فضای دو دندان در دو طرف فضاها را از حرکت به داخل آن تا زمانی که دندان بزرگسال بیرون بیاید، متوقف می کند. یک باند به یکی از دندان های کنار فضا ثابت می شود و یک سیم از باند به دندان دیگر می رود.

نگهدارنده فضای قابل جابجایی

اینها جایگزینی برای نگهدارنده های فضای ثابت هستند.

لوازم ویژه ثابت:این لوازم می توانند به کنترل فشار دادن زبان یا مکیدن شست کمک کنند. آنها ممکن است ناراحت کننده باشند، به خصوص هنگام غذا خوردن، و بنابراین فقط در صورت لزوم استفاده می شوند.

دستگاه های متحرک ارتودنسی دندان

اینها ممکن است برای درمان مشکلات جزئی مانند جلوگیری از مکیدن انگشت شست یا اصلاح کمی کجی دندان استفاده شوند.

دستگاه را فقط باید هنگام تمیز کردن، غذا خوردن یا نخ دندان کشیدن خارج کرد. گاهی اوقات، متخصص ارتودنسی دندان ممکن است به بیمار توصیه کند که آن را در طول فعالیت های خاصی مانند نواختن ساز بادی یا دوچرخه سواری، بردارد.

نمونه هایی از دستگاه های متحرک عبارتند از:

Aligners: این جایگزین برای بریس ممکن است برای بزرگسالان مفید باشد. آنها عملاً توسط افراد دیگر قابل توجه نیستند و می توان آنها را برای مسواک زدن، نخ دندان کشیدن یا خوردن برداشت. تراز کننده به مدت ۲ تا ۳ هفته استفاده می شود، سپس برای تراز تر تغییر می کند.

هدگیر: یک بند در پشت سر به یک سیم فلزی در جلو یا کمان صورت متصل می شود. هدف از این کار کاهش سرعت رشد فک بالا و نگه داشتن دندان های عقب در موقعیتی که دندان های جلویی به عقب کشیده شده اند است.

ضربه گیرهای لب و گونه: این ضربه گیرها به طور خاص برای کاهش فشار گونه ها یا لب ها بر روی دندان ها ساخته شده اند.

گشاد کننده کام: این دستگاه به گونه ای طراحی شده است که قوس فک بالا را بازتر می کند. این شامل یک صفحه پلاستیکی با پیچ است که روی کام یا سقف دهان قرار می گیرد. پیچ‌ها به مفاصل استخوان‌ها فشار وارد می‌کنند و آنها را به بیرون فشار می‌دهند. این باعث افزایش اندازه ناحیه سقف دهان می شود.

نگهدارنده ها: این نگهدارنده ها پس از درمان برای جلوگیری از برگشت دندان ها به موقعیت اصلی خود استفاده می شوند. در صورت اصلاح، ممکن است برای جلوگیری از مکیدن انگشت شست کودکان نیز استفاده شود.

انواع نگهدارنده متحرک کدامند

نگهدارنده هاولی از فلز و اکریلیک ساخته شده است. اکریلیک روی سقف دهان قرار می گیرد و سیم دندان های قدامی را احاطه می کند.
دیگری از پلاستیک شفاف ساخته شده است. روی دندان ها قرار می گیرد و شبیه تراز کننده اینویزیلاین است.

نگهدارنده های دائمی به پشت دندان ها چسبانده می شوند یا باند می شوند. معمولاً برای دندان های قدامی پایین توصیه می شود زیرا احتمال بازگشت به موقعیت قبلی وجود دارد.

در برخی موارد، ارتودنتیست‌ها هم یک دندان ثابت ثابت روی دندان‌های قدامی پایین و هم از نوع پلاستیک شفاف الاینر را توصیه می‌کنند که روی کل قوس پایینی قرار می‌گیرد.

چه کسانی باید به متخصص ارتودنسی مراجعه کنند؟

اگر فک ها و دندان ها به درستی رشد نکنند، ممکن است مال اکلوژن ایجاد شود. دندان ها کج و نامرتب خواهند بود و مجموعه دندان های پایین و بالایی ممکن است در یک راستا قرار نگیرند.مال اکلوژن یک بیماری نیست و بر سلامت جسمانی تأثیر نمی گذارد. این یک تغییر در موقعیت دندان ها است. با این حال، ممکن است بر شکل صورت و ظاهر دندان‌ها تأثیر بگذارد و در نتیجه باعث خجالت، عدم اعتماد به نفس و حتی افسردگی شود.

دلایل آن شامل آسیب به دندان ها یا استخوان های صورت و مکیدن مکرر انگشت شست یا انگشت، از جمله موارد دیگر است.

تشخیص

متخصص ارتودنسی وضعیت دندان های فرد را ارزیابی می کند و پیش بینی می کند که چگونه بدون درمان ممکن است رشد کنند.

ارزیابی شامل موارد زیر خواهد بود:

گرفتن تاریخچه کامل پزشکی و سلامت دندان
انجام معاینه بالینی
عکسبرداری با اشعه ایکس از دندان و فک
ساخت مدل های گچی دندان

در مرحله بعد، متخصص ارتودنسی دندان در مورد برنامه درمانی تصمیم گیری می کند.

شروع درمان

درمان معمولاً از حدود ۱۲ یا ۱۳ سالگی شروع می شود، زمانی که دندان های بالغ بیرون آمده و به طور کامل رشد کرده اند.

اگر مشکلات تا دیرتر ظاهر نشد، درمان ممکن است در تاریخ بعدی شروع شود.

کودکان مبتلا به شکاف کام و لب ممکن است قبل از رشد کامل دندان‌های بزرگسالشان نیاز به درمان ارتودنسی داشته باشند.

قبل از شروع هر کار ارتودنسی دندان، بهداشت خوب دهان ضروری است. هنگامی که دستگاه ها روی دندان ها قرار می گیرند، ذرات غذا بیشتر احتمال دارد که گیر کنند. برای جلوگیری از پوسیدگی دندان در طول درمان، فرد باید با دقت بیشتری مسواک بزند.

بدون رعایت بهداشت دهان و دندان، خطر پوسیدگی دندان در طول درمان وجود دارد. همچنین ممکن است متخصص ارتودنسی پرهیز از نوشیدنی های گازدار، تنقلات شیرین و سایر مواردی که می تواند منجر به پوسیدگی دندان شود را توصیه کند.